بیدار باشیم و با همدردی خودمان حمایت مان را از انسان های رنج دیده اعلام داریم.
می گویند 7 عدد خوش یمنی است ، 7 اثر باستانی ، 7 آسمان و 7 .....
اما 7 تیر 1366 سردشت جور دیگری بود آن روز ..... فاجعه ای انسانی را صدام و بعثی ها بر تارُخ روزگار رقم زدند و چهره ی شیطانی خود و ایادی استکبار را بار دیگر به وحشیانه ترین شیوه نشان دادند.
آن روز نفس سردشت به شماره افتاد. آن روز هر چه پاکی بود از آسمان این شهر زیبا رخت بر بست و گازهای شیمیایی راه چشمها ، سینه ها و ریه های مردم را ناجوانمردانه پیمودند.
شیطان از پشت پرده ی حقوق بشر جهانی بیرون آمد و گلوی نوزاد نورسی را که تازه به آغوش دنیا آمده بود فشرد و مادری را که در حال شیر دادن تنها نوزادی که چندین سال برای آمدنش دعا کرده و انتظار آمدنش را می کشید و پدری را که بیرون آمده بود تا برای نان شب خانواده اش رنج روزگار را تحمل کند و شادی برای خانواده اش هدیه ببرد مسموم و مصدوم کرد.
آن روز سینه ها ، چشم ها و ریه ها از سوزش دردی نا آشنا می سوخت و پوست ها تاول زده بر بدن هایی که در حال راز و نیاز با خدا و نماز بودند نخ نمایی می کردند و امروز دردها بیشتر و رنج های آن روز افزون تر .
حمایتی که مرهمی باشد بر جان ها و تن های این رنجوران از هر کجای جهان باشد خوشایند است . حتی از مردم رنجدیده ی هیروشیمایی اتمی شده ی ژاپن و از حلبچه ی کوردستان عراق که شیمیایی شدنش در پس سکوت حقوق بشری ها از فاجعه ی سردشت روی داد.
دیگر کسی در سردشت سلامتی را کاملاً تجربه نمی کند ! و جن های شیطانی شیمیایی در هر خانه ی قدیمی مین آسا در کمین اند. خانه های قدیمی که امروز ه تخریب می شوند قبل از بازسازی ، نفس های نسل تازه را هم آلوده می کنند و میکروبهای شیمیایی را به جای اکسیژن وارد خون این عزیزان آینده ساز می نمایند.آنانی که چشم روشنِ امید فردای انقلاب ، اسلام و ایران به آنها دوخته شده است.
نفرین باد بر عاملان این فاجعه ی هولناک و دژخیمان شغال صفت
